Titanium
Titanium is geen zeldzaam materiaal, maar het is het vierde in de rij meest voorkomende metaalelementen in de aardbodem.
Het wordt aangetroffen in de mineralen ilmeniet en rutiel, maar ook in titaanhoudend magnetiet, titaniet en ijzer.
Titanium is bijzonder goed bestand tegen corrosie. Het is net zo sterk als staal, maar het heeft een dichtheid van slechts 40 procent daarvan.
In tegenstelling tot wat vaak wel wordt gedacht is titanium geen edelmetaal: het oxideert namelijk wel. Overigens is het oxidelaagje niet met het blote oog te zien.
Titanium is erg hard en daarom moeilijk te verwerken.
Het is lastig te snijden en te vormen en het kan niet gesoldeerd worden, alleen met speciale apparatuur zoals met de 'PUK' -welke wij ook gebruiken- gelast. Het smeltpunt van titanium ligt bijzonder hoog (1660°C).
Puur titanium
Als 'puur' titanium wordt beschouwd titaan met een zuiverheidsgraad tussen de 99,0 en 99,7 procent. Omdat er bij de productie altijd kleine reststoffen achter blijven zoals stikstof, zuurstof, koolstof en wolfraam is 100 procent niet mogelijk.
De meeste zogenaamde titanium monturen worden niet van puur titanium gemaakt. Het materiaal is prijzig en van zichzelf niet gemakkelijk te verbuigen. ook worden er vaak gewone scharnieren en schroefjes gebruikt, en die zijn dan lang niet altijd anti-allergeen.
Puur titanium is zeer goed lasbaar
Beta-titanium
Om titanium wat makkelijker in de omgang te maken kun je een ander materiaal toevoegen (een zogenaamde legering).
Fabrikanten experimenteren voortdurend met legeringen zoals beta-titanium. Daarin wordt titanium vermengd met onder meer molybdeen, vanadium, koper, ijzer, of een ander metaal. De keuze is afhankelijk van de prijs, kwaliteit en de gewenste eigenschappen.
Hoe meer koper bijvoorbeeld in een legering gebruikt wordt, hoe flexibeler het materiaal. Maar het wordt daardoor minder sterk en het gaat ten koste van de anti-allergene eigenschappen.
Van zichzelf is titanium namelijk inert. Dat wil zeggen dat het niet reageert met het menselijk lichaam. Om die reden wordt het metaal veel toegpast in chirurgische producten (bouten, implantaten enz.) En... in brillen!
Titanium was ooit bedoeld voor ruimtevaart toepassingen vanwege de sterkte, de hardheid en het geringe gewicht. Diezelfde eigenschappen - én het feit dat het anti-allergeen is - maken het metaal interessant voor de productie van brilmonturen.
Beta-titanium is - afhankelijk - van de legering redelijk tot goed lasbaar
TITANflex
Vijfentwintig jaar geleden was het duitse Eschenbach een van de eerste fabrikanten die titanium monturen ging produceren.
Zij gingen aan de slag met Nitinol, dit is een zogenoemd Shape Memory Alloy (SMA) ofwel een 'geheugenmetaal' dat altijd weer terugkeert in de oorspronkelijke vorm.
In Nitionol zijn naast titanium ook nikkel en nog een andere toevoeging verwerkt. Zo is het merk TITANflex ontstaan.
Dit geheugenmetaal bekend onder de namen; Air titanium, Flextitanium en Titanflex is echter niet lasbaar
Een nieuwe technology is Metal Injection Molding (MIM). Hiermee wordt titaniumpoeder vermengd met een polymeer.
Dit (MIM) materiaal is vanwege de polymeer toevoeging helemaal niet lasbaar